Een bewogen jaar

Een terugblik

Het schooljaar zit er bijna weer op. Het is nu ongeveer 5 maanden geleden sinds ik mijn eerste blogje schreef en sinds die tijd is er ontzettend veel gebeurd. Het blog heeft onze aanpak veel meer bekendheid gegeven, vooral positieve, maar uiteraard zijn er ook zeer kritische reacties (wat mag hoor). Het doel van het blog is en blijft anderen inspireren en aan het denken te zetten.

Je zult me nooit horen beweren dat onze aanpak dé aanpak is die iedereen zou moeten doen, maar ik durf wel te beweren dat het systeem dat we neergezet hebben zeer goed onderbouwd is en ik denk dat ik toch mag stellen dat dat voor veel onderwijsvernieuwingen niet het geval is.

Jammer genoeg kwam de corona-crisis er doorheen fietsen. Natuurlijk ging dat ten koste van het onderwijs. Ik snap ook niet zo goed dat er mensen zijn die beweren dat je eigenlijk heel weinig merkt van die maanden onderwijs die kinderen gemist hebben… ik merk dat echt wel! Zonder corona was ik veel verder gekomen en had ik ze veel meer kunnen leren (onderwijzen 😉). Ik noem het geen “achterstand”, want volgens ons principe gaan we toch pas verder wanneer de leerling de stof onder de knie heeft, dus we kunnen ons zeer eenvoudig aanpassen. Het is gewoon jammer, omdat ik hen meer had kunnen meegeven en mijn overtuiging is toch echt dat je leerlingen met zoveel mogelijk bagage de echte wereld in wilt sturen.

Aan de andere kant is het ook jammer dat we door corona niet de kans hebben gekregen om het jaar heel mooi af te sluiten. Ik keek met bijzonder veel interesse uit naar de laatste toetsweek waar alle stof van het volledige jaar getoetst zou worden. Ik had daar heel veel vertrouwen in. In de toetsweek begin maart (net voor de school sloot) lieten de leerlingen opnieuw zien dat we op de goede weg zijn. De resultaten waren, net zoals in toetsweek 1, zeer goed.

Het is dit schooljaar jammer genoeg niet gelukt om élke leerling mee te krijgen. Er is 1 leerling die zal uitstromen naar speciaal onderwijs en 1 leerling zal klas 1 opnieuw doen (i.v.m. taalachterstand).  Alle andere leerlingen gaan zonder problemen door naar klas 2. Ook dit is eigenlijk een zeer mooi resultaat wat we nog niet eerder hebben gehad, echter blijft het doel 100%.

Wat ik ook heel mooi vind om te zien, is dat heel veel leerlingen positief zijn over hoe het gaat op school. Toen ik vroeg wie ons wilde helpen bij de kennismakingsmiddag voor leerlingen van groep 8, heb ik zelfs leerlingen moeten weigeren, omdat we al meer dan genoeg hulp hadden.  Er waren echt veel leerlingen die zich hadden aangemeld om te helpen.  Toen ik hen in de klas aan de leerlingen hoorde vertellen hoe het was om merits en demerits te krijgen, was ik erg blij toen ze heel geruststellend aan de kinderen vertelden dat het de eerste weken even wennen is, maar dat je het heel snel gewend raakt en het ook veel duidelijkheid geeft.

Hier zie je trouwens het overzicht van alle merits/ demerits dit jaar. Ik hoop dat duidelijk is dat we veel meer belonen dan straffen.

Hoe gaat het verder?

We zijn natuurlijk net begonnen! Al vanaf november zijn we begonnen met het scholen van een nieuwe groep docenten die zowel in klas 1 als klas 2 les zal geven.  Die scholingen zijn online gewoon doorgegaan. We hebben nog twee weken te gaan en ook daarin hebben we nog volop scholingen gepland. We gaan het nog hebben over het curriculum, de cultuur die we neerzetten op school en we hebben nog een middag waarbij een aantal docenten oefenlesjes geven en waarbij we de routines gaan oefenen. Er is echt een flow ontstaan bij de docenten en dat is ge-wel-dig om te zien!

Daarnaast blijven we natuurlijk bezig met finetunen. We hebben onlangs een gesprek gehad met een groep leerlingen omdat we graag hun input wilden. Dat heeft ertoe geleid dat het beloningswinkeltje weer uitgebreid zal worden, we meer sportactiviteiten zullen aanbieden in de pauze (want ja…geen mobiel he) en ook de inrichting van de aula een beetje aangepast zal worden.

We zullen ook, als aanvulling op het beloningssysteem, digitale badges introduceren. Dit is een optie die Classcharts na de zomer zal toevoegen (toevallig, ik had hen gecontacteerd omdat we anders andere software gingen zoeken). Wanneer een leerling bv. 100 merits heeft gehaald, hoort daar een bepaalde badge bij. Op die manier kan een leerling ook na zijn opleiding laten zien wat zijn sterke punten zijn. We zorgen er dan overigens voor dat élke leerling in staat is om badges te halen. Na de vakantie zal ik zeker een blogje schrijven om dit badge-systeem verder toe te lichten. Het komt er aan de ene kant op neer dat leerlingen na hun opleiding meer bewijs hebben en het is vanuit onze kant weer een manier om onze waardering voor goed gedrag zichtbaar te maken naar leerlingen (naast de merits, gesprekjes, bedankbriefjes,…).

Het klinkt voor sommigen misschien wel weer controversieel, maar goed… so be it. De universiteit van Stamford gebruikt overigens ook digitale badges, dus het is al zeker niet kinderachtig 😉.

Persoonlijke noot

Mijn blog heeft er niet enkel voor gezorgd dat onze school meer aandacht krijgt, het heeft er ook voor gezorgd dat ik wat meer in de spotlight sta. Geloof het of niet, dat is niet iets waar ik me altijd even prettig bij voel. Al mijn vrienden/ collega’s kennen me als een heel rustig iemand die wel sociaal is (hoop ik tenminste), maar zeker niet staat te springen voor feestjes of etentjes. Een presentatie geven bij ResearchED vind ik een eer en ik ben trots dat ik die kans krijg, maar het ligt (voorlopig nog) wel buiten mijn comfortzone. Ik geniet het meeste van de rust, de natuur en mijn tuin. Eigenlijk gek dat ik dan voor de klas sta, maar ook daar geniet ik heel erg van, echter denk ik dat het intensieve werk voor de klas er ook voor zorgt dat je buiten de klas wat meer rust wilt (herkent iemand dit?).

De toename van aandacht is iets waar ik zelf ook moet leren mee omgaan. Het is het voor mij wel waard, omdat ik echt ontzettend gedreven ben om het beste onderwijs te realiseren voor ieder kind en dus te laten zien aan iedereen wat we precies doen. Wanneer ik later terugkijk op mijn leven, wil ik toch kunnen zeggen dat ik iets heb betekend voor anderen. Ik merk daarnaast ook aan mezelf dat leren motiveert. Het ene boek is nog niet uit of ik zit al weer met mijn snufferd in het andere boek. Ik denk oprecht dat er de voorbije twee jaar amper een dag voorbij is gegaan dat ik minder dan een uur besteed heb aan lezen, podcasts luisteren, samenvattingen maken, etc…   soms tot de frustratie van mijn echtgenote 😊.

Maar, veel leren kan ook tegen je werken, misschien is dat ook wel de vloek van kennis (curse of knowledge). Wanneer iemand voor de zoveelste keer begint over bv. ontdekkend leren, vind ik het steeds lastiger om daar opbouwend iets over te zeggen, terwijl zij natuurlijk een andere achtergrondkennis hebben waardoor ze dit een goede manier van lesgeven vinden. Ik respecteer altijd de mening van anderen, maar vind het lastig wanneer die mensen mij proberen te overtuigen van hun gelijk en daarbij meteen hun gal spuien over wat wij doen.

Natuurlijk ben ik niet 100% zeker van alles wat we doen, je moet altijd open staan voor kritische vragen en valkuilen in wat je doet. Echter, wanneer ik sommige reacties lees op Twitter, van bv. mensen die stellen dat we een strafkamp hebben of dat onze manier van werken de ontwikkeling van de kinderen net tegenhoudt, raakt me dat. Ik ga er echt altijd van uit dat iedereen die in het onderwijs staat, het beste voorheeft met de kinderen, alleen heb ik niet het idee dat sommige anderen diezelfde gedachte hebben over mij.

Mijn werkpunt is aan de ene kant dus open blijven staan voor andere inzichten, maar aan de andere kant ook vertrouwen hebben in alles wat ik de voorbije jaren heb geleerd. Sommige beweringen die mensen doen over wat zogezegd beter zou zijn, kan ik gewoon echt niet rijmen met alles wat ik heb gelezen en ja, dan zal ik daar ook niet verder naar kijken (daar heb ik ook eerlijk gezegd niet de tijd voor).
Ik vergelijk het een beetje met de getuigen van Jehova. Als zij voor de deur staan om hun geloof te verkondigen, zeg ik heel vriendelijk dat ik geen interesse heb en wens ik hen nog een een fijne dag. Dat doe ik met alle respect voor hun geloofsovertuiging, maar met alles wat ik geleerd heb, kan ik daar niet echt voor open staan. Wel, als iemand mij komt verkondigen dat leerpleinen veel beter zijn voor kinderen, zeg ik ook heel vriendelijk “geen interesse” en nog een fijne dag. Opnieuw, met alle respect voor de mening van die persoon.

Na de zomervakantie mogen we weer redelijk normaal starten en ik nodig iedereen die nieuwsgierig is (of kritisch is) ook van harte uit om te komen kijken. Onze deur staat wagenwijd open (zeker als het warm is). Zolang je niet langs bent geweest en met de kinderen hebt gepraat, kun je echt niet gefundeerd stellen dat onze leerlingen niet gelukkig of niet gemotiveerd zijn.

Dit is mijn laatste blog voor de vakantie, maar dat wil niet zeggen dat ik stil zal zitten. In de zes weken van de vakantie ga ik het boek van John Sweller (CLT) nog eens doorspitten, het boek van Paul Kirschner en Carl Hendrick “How learning happens” bevat zoveel interessante extra bronnen, daar ga ik ook in snuffelen. Ik wil het verhaal van The Hidden Lives of Learners (Nuthall) ook nog verwerken in een blog (wat later pas online komt dan),…. en… ik wil ook eens een gewoon boek lezen (voor wie het interesseert, het verhaal van Shadowhunters ligt klaar), wat vaker fietsen en genieten van de prachtige natuur in de omgeving. 

Ik wil iedereen die de voorbije maanden het blog heeft gevolgd hier heel erg voor bedanken en ik wens jullie allemaal een fijne vakantie!!